To był mecz, który w miarę upływu czasu ogląda się przy rosnącym ciśnieniu, a nawet strachu, z wyzwalającym i szczęśliwym finałem, ale o którym ciężko, a nawet nie chce się rozmawiać.
Znakomita, momentami, pierwsza połowa, jak zwykle beznadziejny Milik, niezawodny Błaszczykowski - tam, gdzie trzeba i tak, jak trzeba - a potem druga połowa...
Szwajcar przeprowadza trzy zmiany, które zmieniają obraz gry Szwajcarii, Nawałka nic nie zmienia, choć ewidentnie brak nam siły i cofamy się na pozycję klasycznej Częstochowy.
Dopiero pod koniec, chyba dla obrony remisu, wpuszcza na boisko Jadłowca oraz, chyba dla śmiechu, lokatora piłkarskiej psychuszki, czyli Peszkę.
I zostaje nam właściwie jedynie genialny w tym meczu Fabiański. Oraz odrobina, niezbędnego w systemie pucharowym, szczęścia w rzutach karnych po dogrywce.
Fabiański, Glik, Pazdan, Błaszczykowski oraz kilka szalonych rajdów Grosickiego. W daszym ciągu impotencja napastników. Jak ktoś na tej podstawie chce cokolwiek przewidywać w czwartkowym ćwierćfinale, zgadzam się, lepiej z Portugalią, to proszę bardzo. Ja nie mam pojęcia.
Wolę cieszyć się ze zwyciestwa. Na zdrowie!
