Podczas wręczania, wczoraj w Krakowie, drużynie niemieckiej złotych medali Mistrzostw Europy w pilce ręcznej przez premier Beatę Szydło, rozległy się gwizdy. Czy to gwizdali niemieccy kibice, jak chcą jedni, czy polscy, jak sugerują drudzy, oraz czy to była dezaprobata dla Pani Premier, czy dla Niemców, trudno zgadnąć.
Dla mnie jest to przede wszystkim wyraźny sygnał, że mogą jednak istnieć nieprzekraczalne granice tak zwanej dobrej woli, spolegliwości i nieodpartej chęci kompromisu. Bo po tym wszystkim, co się dzieje między Polską i Niemcami od kilku miesięcy, a co gwałtownie narasta w ostatnich tygodniach, ja kompletnie nie rozumiem, po co Beata Szydło pojawiła się na trybunach podczas finału Hiszpania-Niemcy, siedząc tuż obok ambasadora Niemiec.
Zrozumiałbym jeszcze, gdyby do Krakowa przyjechała Merkel, ale ona była od naszej Premier bardziej przewidująca. No i podczas wręczania przez szefa polskiego rządu niemieckim zawodnikom medali rozległy sią gwizdy. Nie wiem, czy gdybym siedział na trybunach, to by mnie to zaskoczyło.
