Do pewnego stopnia można to zrozumieć. Hofman narozrabiał, zaszkodził i wyleciał. Ale, powtarzam, tylko do pewnego stopnia, czyli do granicy oddzielającej zimny realizm i trzeźwą ocenę rzeczywistości od dąsów, fochów czy uporczywych, kreujących krainę złudzeń, majaczeń w rodzaju - "będziemy jedynie wykorzystywać dostępne procedury demokratyczne".
Ignorowanie tego, co się właśnie stało z Hofmanem, to jest wkroczenie na terytoium zarezerwowane dla politycznych samobójców. Nawet jeśli ktoś się będzie tłumaczył podejrzeniami, że to kolejna "pułapka", a obrona dziwnie jakoś ostatnio chętnie zapraszanego do mediów eksrzecznika PIS, może nie wyjść PISowi na zdrowie.
Bo cynicznie i na zimno, a z całą pewnością część obserwatorów, przyszłych wyborców, i to nie tylko tych PISowi niechętnych, ale po prostu obojętnych, tak to odczyta, można sobie wyobrazić, że jakiś urzędnik nadużył prawa i został za to skazany. Zwłaszcza, jeśli się ktoś polityką mało interesuje, a o Mariuszu Kamińskim wie tyle, co usłyszał parę razy w telewizji.
Natomiast sądowy zakaz zadawania pytań, bo do tego się wyrok w sprawie Komorowski vs. Hofman sprowadza, to jest coś wytłumaczalnego jedynie dla zdeklarowanego, mentalnego fornala lub niewolnika. A umówmy się, że o pozyskaniu takiego elektoratu, bez posiadania solidnego kija i marchewki, czyli po prostu władzy, należy raczej zapomnieć.
Co więcej, to właśnie ta sprawa, ten wyrok, efekt chyba zbytniego rozgorączkowania, gwałconego bezustannie popisami ich kandydata, sztabu Bronka, jest idealnym przykładem do ciągania go przed wstydliwie odwracane oczęta zachodnich pięknoduchów i tamtejsze trybunały.
W sprawie nadużywania władzy przez urzędnika państwowego trzeba się bowiem wgryźć w szczegóły, starannie się wszystkiemu przyjrzeć. Przy zakazie zadawania pytań urzędnikowi państwowemu odpowiedź jest natychmiastowa i prosta. To przekracza najniższy nawet próg tolerancji na zachód od Odry.
Czy PIS tę okazję przegapi?
