Najlepszym komentarzem do jego otwarcia, niezależnie od tego, co było przewidywane, i co już zostało, oraz będzie napisane, był udział w nim Romana Polańskiego, ściganego amerykańskim listem gończym.
Bo to jest także historia Żydów Polskich, którą na naszych oczach pisze codzienność. Nie panegiryki czy defamacje, ale decyzja amerykańskiego sądu i wniosek o ekstradycję.
Jego odrzucenie, a nawet, jak sugeruje prokuratura, kompletne zlekceważenie poprzez odebranie sądowi prawa do podjęcia ostatecznej decyzji, udowodni, że nie jesteśmy nawet taką kolonią, do której zarządzania przygotowuje system elitarnych, wyspecjalizowanych szkół.
Ciekawe, czy wśród gości uroczystego otwarcia byli Stefan Michnik i Zygmunt Bauman? A przecież powinni, przed śmiercią, sprawdzić jak wygląda Poczet Sławnych Żydów Polskich, i jakie zajmują tam miejsce.
To nie przypadek, ani niczyje zaniedbanie, że MHŻP powstało przed - stale odsuwającym się w nieokreśloną przyszłość - Muzeum Historii Polski. I że - jak słyszę i czytam - jego ekspozycje mają doprowadzić do tego, że zarządzający kolonią zezwolą, w najlepszym razie, jedynie na zbudowanie Muzeum Hańby Polski. W końcu, tak czy owak, to będzie właśnie nasze muzeum.
Jeśli się ich, razem z treserami antysemityzmu, nie pozbędziemy.
